Ezgi'nin doğumundan 6 gün sonra Ereğli'ye evimize geldik. Ezgi ilk seyahatini de böylece İstanbul- Ereğli arasında yapmış oldu, ilk 1 ayını da Ereğli'de geçirdi. Bizim için en zor zamanlardı aslında ama anneannesi hep yanımızdaydı. Onunla her şey çok daha kolay oldu. Neyseki Ezgi çok gazlı, çok ağlayan bir bebek değildi, birbirimize alışmamız çok uzun sürmedi.
Ezgi ve babası akşamları bu şekilde uyuyordu. Kıvanç hala onu göğsüne yatırıp uyutmaya çalışıyor ama nafile.
Ezgi anneannesinin kucağında böyle huzurla uyurdu.
Gündüzleri de kanepede yüzüstü bırakıyorduk.
Bazen de Ezgi'yi sıkıca giydirip hava aldırmaya çıkardık. Pembe montunu Erkin'in annesi Seval teyze hediye etmişti, eşaofman altını da Hamiyet teyze. Ezgi bunları o kadar çok giydiki. İkisine de çok teşekkürler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder